Assitej (Uluslararası Çocuk ve Gençlik Tiyatroları Birliği) Türkiye Merkezi 2004 Ulusal Bildirisi

ÇOCUK VE TİYATRO

Doğru çocuk tiyatrosu yapan sorumlu kişilerin düzenlediği çocuk tiyatrosu çalışmalarına destek verilir, bu etkinlikler yaygınlaştırılırsa, tiyatronun çocuğun kişilik eğitimine büyük katkısı olduğu görülecektir.

Çocuğun oyun oynamayı sevdiğini hep biliriz. Oyun çocuk için bir iç gereksinimdir. Çocuk oyunda devinir, artık enerjisini tüketirken kendi gücünü tanır, yarışmalı oyunlarda bu gücü nasıl kullanacağını öğrenir.

Tiyatro uygulaması çocuğa bu oyunu kurgusal bir dünyada sürdüreceği yeni bir ortam sunar. Kendi katkısıyla oluşan bu oyun ortamında çocuk hem koşullarının bilincine varacak, hem de bu koşulların sınırını aşmayı deneyecektir. Çocuk için tiyatro oyunu, düşleme yeteneğinin elverdiği yaratıcı gücünü kanıtlayacağı bir özgürlük alanı olmalıdır.

Çocuk için tiyatro uygulaması, aynı zamanda, birlikte ve uyum içinde çalışmak, üretmek, üretiminin düzenli ve güzel olmasına özen göstermek, sahne gösterisiyle bunu başkalarına/seyirciye kanıtlamak demektir. Çünkü tiyatro oyunu, bütün oyunlar gibi, kuralları olan, iç disiplini gerektiren, aynı zamanda sanat boyutuna sahip bir oyundur.

Onun için, tiyatro yapan çocuk, bir yandan kişiliğini özgürce geliştirme alıştırması yaparken, bir yandan da çevresiyle uyum kurmayı, sosyalleşmeyi öğrenecektir. Çocuklarla tiyatro çalışması yapanlar çocuğun toplumun kurallarını öğrenmeye, değer yargılarını tanımaya açık olduğunu, aynı zamanda insanlığa layık olan daha haksever bir dünyaya özlem duyduğunu göreceklerdir. Bu konuda büyüklerin çocuklardan öğreneceği çok şey vardır.

Çocuklarla tiyatro, ya da çocuklar için tiyatro yapanların çocuğun iyilikçi içgüdüsünü geliştirecek, ona özgür ve sorumlu bir kişilik kazandıracak oyunlar düzenlemelerini dilerim. Çocuğu yargılayan, onun özgür iradesinin gelişmesini engelleyen, mutsuzluk örnekleri gösteren sözüm ona eğitici oyunlardan kesinlikle kaçınmalarını öneririm.

ÇOCUK VE TİYATRO

Prof. Dr. Sevda ŞENER